Message 8: Fraser Island and more!

Er luidt een gezegde dat al het zand van de oostkust van Australië uiteindelijk eindigt op Fraser Island, een gigantische zandbank met een grootte van 120x15 kilometer. Het betreft het grootste zandeiland ter wereld, welke ieder jaar wordt bezocht door maar liefst 350.000 toeristen vanuit de hele wereld. Sinds 1993 is dit eiland opgenomen in de werelderfgoedlijst. De kustlijn van Fraser Island is het toneel van walvissen, dolfijnen, haaien en zeeschildpadden. Maar wat veruit de meeste bezoekers bezighoudt tijdens hun bezoek aan dit eiland is de aanwezigheid van wilde dingo’s. Deze dieren zijn niet erg groot, lijken niet gevaarlijk en hebben veel gelijkernissen met een ‘skinny’ hond. Het valt dan ook moeilijk te geloven dat in 2001 een negenjarige jongen doodgebeten is door een dingo. Met al deze wetenswaardigheden in mijn achterhoofd heb ik me afgelopen week daadwerkelijk begeven in de wereld van de dingo’s en haaien, oftewel Fraser Island.

Alweer ruim een week ben ik op pad met Doutsen en Anke. Na ons afscheid van vorige week maandag in Bundaberg zijn we getrokken richting Hervey Bay, dé kustplaats om naar Fraser Island te trekken. Volgende (dinsdag) dag de 3-daagse tour geboekt, ’s middags briefing en woensdagochtend zaten we al op het eiland. De bezoek aan dit zandeiland was in de vorm van een 4x4 self-drive tour. In het gezelschap van 8 medebackpackers in een heuse jeep, zonder begeleiding, maar met een planning in 1 A4-formaat.
Brutaal nam ik als eerste zitting op de chauffeursstoel. Het leek me een ontzettend gave ervaring om zelf door het zand te crossen en mij zodoende voort te bewegen op het eiland. Echter, echt crossen was er niet bij. Ik had immers nog 8 mensen achterin zitten, welke zich niet in een erg comfortabele positie bevonden.
Na de eerste rit van zo’n 10 kilometer, waarbij we niet harder konden rijden dan 30 km/h, kwamen we aan op Central Station. Na daar een korte wandeling te hebben genomen door het bos, zetten we onze weg voort richting Lake Wabby. Echter, er moest na een korte autorit wel eerst ruim een half uur gewandeld worden voordat we daar arriveerden. Daar eenmaal aangekomen nam ik een frisse duik in het wel erg warme water van het meer, welke was omgeven door erg stijle duinen en bos. Erg mooi! ’s Avonds was het tijd om ons aan een welverdiend etensmaal te onderwerpen. Tegen het einde van de avond was het dan daadwerkelijk zover. We werden bezocht door een dingo! Doutsen en Anke wisten niet hoe snel ze zich richting onze tent moesten begeven. ‘Zolang ik ze niet lastig val, vallen ze mij ook niet lastig’, was steeds mijn gedachte. Gedurende de nacht werd ons tentenkamp wederom bezocht door een tweetal dingo’s, nog geen 3 meter bij onze tent vandaan. Scary!!
Dag twee. Onze reis ging naar Indian Heads, noordelijk van Fraser Island. Het was vroeg opstaan, dit in verband met het hoge tij. Dit verbood ons om tussen 08.00 en 12.00 uur gebruik te maken van het strand als snelweg. Net optijd kwamen we aan, maar raakten we vast met ons voertuig. Na een aantal mislukte pogingen om onze jeep weer voorwaarts te krijgen besloten we te voet verder te trekken richting de Champagne Pools. Een niet erg indrukwekkende spot zo blijkt achteraf. Eenmaal teruggekomen bij onze vastzittende jeep worden we door een zeer behulpzame man geholpen om ons uit het zand te trekken. Uiteindelijk heeft dit het gewenste resultaat en kunnen we onze weg vervolgen richting Eli Creek; een zoetwater riviertje. Daarna was het alweer tijd om onze tenten op te slaan en onszelf een diner te bereiden.
Dag drie bestond grotendeels uit het bezoeken van de populairste bestemming van dit eiland; Lake McKenzie. Daarvóór was het eerst tijd om een schipwrak te bezoeken, de Maheno. Dit hospitalship was in 1935 na afloop van WW I op weg naar Japan, wanneer het getroffen werd door een cycloon. Eenmaal aangespoeld op het strand van Fraser Island is het een permanente attractie geworden voor toeristen. Lake McKenzie is een meer gelegen in het binnenland van het eiland met prachtig helderblauw water. Werkelijk te mooi om waar te zijn. ’s Middags tegen de klok van 2 was het weer tijd om afscheid te nemen van dit prachtig stukje natuur en hebben we weer onze intrek genomen voor 1 nacht in een hostel in Hervey Bay.

Zaterdag zou de reis richting Noosa gaan. Een kustplaatsje waar ik ontzettend veel goede verhalen over had gehoord. Hierdoor heb ik ook erg uitgekeken naar mijn ontmoeting met deze stad. Tot zover ben ik nog niet teleurgesteld. Integendeel, het bevalt me hier uitstekend en heb ik er inmiddels een aantal actieve dagen erop zitten. Zo hebben we gister kayaks gehuurd en gevaren over de Noosa River. Vandaag was het de beurt aan de mountainbikes (in werkelijkheid betrof het natuurlijk een training voor Valkenburg 2008....!!). Vandaag was het dan ook eindelijk eens tijd een een stukje van m'n haar te verwijderen. Doutsen (kapper)en Anke (adviseuse)hebben zich hierover gebogen. Zie het resultaat op de foto's. Het is uiteindelijk ook nog een heuse korte 'fotoshoot' in mijn nieuw gekochte kleding. Reacties zijn welkom!
Morgen verwacht ik echt spektakel; kitesurfen. Ik heb een privéles geboekt voor maar liefst 6 uren. Ik ga zeker progressie boeken. Ik heb er dan ook ontzettend veel zin in.

Tot zover! Het internetcafé gaat sluiten. Iedereen alvast prettige kerstdagen en wederom bedankt voor alle reacties. Iedere keer stel ik het weer op prijs!


Groetnis Dirk-Yde