Message 5: The past, the present.......

We schrijven het jaar 2004. Althans zo schat ik. Het dophokteam schrijft geschiedenis op de laatste donderdag van juni. Bij het horen van deze dag(en) zou er bij iedere wel opgevoede Eastereiner een belletje moeten gaan rinkelen. Natuurlijk, het betreffen de in wijde kringen beroemde en beruchte lokale dorpsfeesten! Hilariteit alom wanneer tijdens de optocht het dophokfeestwagenbouwteam (...) aan de start verschijnt met een heerlijk stuk dampend nageboorte aan de voorlader van de tractor, horend bij onze praalwagen. Resultaat; een voor ons historische 2e (of was het een 3e?) plek in een ontzettend sterk deelnemersveld. Het thema toendertijd van ons pronkstukje was The past, the present and the future. Een thema dat ook in dit verhaal van toepassing zal zijn om jullie een kijkje te laten nemen in mijn wereld. Welkom in het land van OZ! Welkom in de wereld van DYS!

THE PAST
Het is alweer een stukje terug in de tijd sinds ik jullie met mijn laatste stukje proza verblijdde. Daarom zal ik proberen om jullie aan een broodnodige update te onderwerpen voor wat betreft mijn belevenissen alhier.

Mijn laatste station waarvan ik jullie op de hoogte heb gebracht was Byron Bay. Een badplaats overladen met hippies en surfdudes. Het eerste trekt niet mijn directe aandacht, het tweede echter wel zoals jullie inmiddels zullen weten. Dus was het tijdens het vorige weekend weer de hoogste tijd om een surfplank van zolder te toveren to catch a few waves, zoals de dat hier zo mooi op z'n Australisch kunnen zeggen. Gedurende twee dagen hebben we ons kunnen uitleven om zo zondagmiddag (28 oktober, red.) verder noordwaarts te reizen richting Tweed Heads en Coolangatta. Helaas hebben we Byron Bay moeten verlaten zonder een bezoekje te hebben gebracht aan de welbekende Cheeky Monkeys. Maar ik kan verzekeren dat dit zeer zeker nog gaat geschieden.

De tijd die we in Tweed Heads hebben doorgebracht was niet echt noemenswaardig. Het weer zat eens niet echt mee, zodat het wat dat betreft een vrij saaie dag werd. Ja, het is dus mogelijk dat het hier soms saai is!

Toen was het alweer dinsdag. Nog één dag voor de boeg met onze camper. We waren nog geen 100 kilometer verwijderd van Brisbane en hebben zodoende ons eerste bezoekje gebracht aan deze stad om er alvast een beetje wegwijs te worden. Daarnaast diende deze dag er ook voor om ons ietwat te oriënteren op het gebied van hostels. 's Avonds zijn we op zoek gegaan naar een rustig plekje om te overnachten. Dit viel nog niet mee, maar uiteindelijk hebben we ons heil gezocht ergens buiten de stad. Rond de klok van 20.00 uur hoorden we echter stemmen buiten ons voertuig en werden we verwelkomd door enkele locals, die uit nieuwsgierigheid een kijkje wilden nemen. Hierover later meer...

Het was tijd om afscheid te nemen. Op de woensdag was het na 15 ontzettend mooie dagen dan echt einde oefening voor onze trip; missie volbracht. Overigens een zeer aan te raden manier om te reizen per campervan, zeer zeker de moeite waard. Met name de onafhankelijkheid die het met zich meebrengt heb ik als erg prettig ervaren. Maar nu moesten we toch weer onze intrek nemen in een hostel, dit keer het Brisbane Backpackers Resort. We vielen vrijwel direct met de neus in de boter doordat er voor de woensdagavond een halloweenparty op het programma stond in de bar van ons hostel. Dus 's middags de stad in om mijzelf van gepaste kledij te voorzien. Het blijft toch grappig, je begint de avond te babbelen met een stel Nederlanders, vervolgens komen er enkele Zweedse dames bijzitten, wordt er nog een Schotse dame toegevoegd en zit je op het einde van de avond met een stel Koreanen drinkinggames (Save The Queen!!) te doen. Een multiculturele avond/nacht, zo zou je het best kunnen noemen.

De daaropvolgende dagen hebben we wat aan sightseeing gedaan. Zo hebben we een cruise gedaan over de Brisbane River, niet echt spannend overigens, de City Botanic Gardens bezocht en een kijkje genomen op de South Bank, een toeristisch gebied langs de Brisbane River met winkeltjes, parkjes en dergelijke.

Afgelopen zaterdag verdient wel wat extra aandacht. Deze dag heb ik voor het eerst sinds mijn vertrek weer eens tegen een balletje aangetrapt. Decor waren de City Botanic Gardens. Toen we het park binnenliepen zag ik vanuit m'n ooghoeken al een flinke groep mensen voetballen. Ik kon m'n nieuwsgierigheid niet bedwingen en moest eventjes een kijkje nemen. Daar aangekomen werden we direct aangesproken met een uitnodiging om deel te nemen. Roel bedankte voor de eer, ik echter niet, vanzelfsprekend. Zo kwam ik terecht in een team met 3 Brazilianen, een Duitser en 2 Fransen. We moesten het opnemen tegen een aantal Koreanen en eentje uit Maleisië. Allemaal studenten aan een University hier. Ruim twee uren lang heb ik me in het zweet kunnen jagen. En dat op mijn blote voeten welteverstaan! Op slippers voetballen gaat immers ietwat lastig. Nadat we een ruime voorsprong hadden werd ik al gekscherend Van Basten genoemd door m'n Braziliaanse vrienden.
Nadat ik m'n voeten flink vuil had gemaakt (zie foto), was het tijd voor een lange douche. Want de avond stond in het teken van een bezoek aan het Treasury Casino. Het scheen op de één of andere manier mijn 'lucky day' te zijn, want ik kwam er met een winst van $200 vandaan, voornamelijk bijelkaar gespeeld met poker.

THE PRESENT
Op het moment van schrijven bevind ik me in The Bunker, een Internetcafé aan de Main Street van Brisbane. Zonet heeft hier belangrijkste paardenrace van het jaar plaatsgevonden, genaamd The Melbourne Cup. Het schijnt hier ontzettend populair te zijn. Vrijwel iedere Australiër legt dan het werk neer om getuige te zijn van welgeteld zo'n 180 seconden.

Roel (mijn Friese collega) is vanochtend vertrokken, dus ik sta er nu sinds mijn vertrek voor het eerst helemaal alleen voor. Voor iedereen die denkt dat ik me nu eenzaam voel en dat er nu een heimweegevoel is ontstaan bij mij kan ik gerust stellen. Zo hebben we gisteravond nog een avondje Brisbane gedaan met die locals van een week geleden, Mary en Justin. Wellicht dat Justin mij kan helpen aan concertkaarten van Muse. Die komen hier over twee weken optreden en hij kon melden dat er nog enkele kaarten beschikbaar waren. Even afwachten dus.

Maar om in the present te blijven, ben ik momenteel bezig om een baan als tractor driver te bemachtigen. Ik verwacht ieder moment een telefoontje dat ik ergens aan de slag kan gaan voor zo'n twee weken. Tot die tijd zal ik me hier in Brisbane moeten vermaken. En dat is geen straf overigens...

THE FUTURE
De toekomst valt niet te voorspellen, zo wordt wel eens gezegd. Eén ding staat vast en dat is dat ik maandag 3 december naar Nieuw-Zeeland vlieg. Daarnaast verwacht ik ook nog Frys bezoek op de 22e van november (rara...?)
De komende 2 tot 3 weken hoop ik te kunnen werken, om zo m'n banksaldo weer wat op te krikken. Saldo dat ik zeer zeker nodig heb om er in NZ een avontuurlijke tijd van te maken. Om die avontuurlijke impuls te onderschrijven enkele voorbeelden van wat ik daar mee MOET maken. Een kleine opsomming:

- Canoeing/Kayaking
- Diving
- Dolphin swimming
- Mountainbiking
- Sailing
- Abseiling
- Whale watching
- Bungeejumping
- Rafting
- River sledging
- Skydiving
- Surfing
- Hiking

Dat ziet er zo op het eerste gezicht niet verkeerd uit. Nu maar hopen dat alles werkelijkheid gaat worden. Dit lijstje dient in ieder geval als checklist.

Dan is het nu wederom tijd voor het vragenuurtje.

@ Gerrit F: Mar bin it dezelfde cavia's as yn Nederland??

Nee, hier hebben maar twee poten, drie staarten, één oor en geen ogen...

@ Margriet: haw se der ek echte cowboys op echte (swarte) hynders? Of bin der gjin prairies?

Uuh, ja en nee...

@ Mem: Is er wel ruimte voor 2 personen in die bus of moet je opgevouwen slapen?

Op zich is er voldoende ruimte in de camper. Het is echter wel zo, hoe kleiner je bent des te meer ruimte er is. (logisch...)

@ Heit: ik vraag mij af waar jullie de was doen?

De was hebben we welgeteld één keer gedaan tijdens onze trip. Dit op een camping waar we toen één nacht verbleven.

@ Jeroen en Anke: Hast it surfen dan al wat under de knibbel? En bin de sinten hast al op oan alle stapperij of haldst dy no wat restiger?

Het surfen gaat mij steeds beter af. Maar is het soms best lastig om je staande te houden op zo'n surfplank moet ik eerlijk bekennen. Waarschijnlijk ga ik straks mijn aandacht verschuiven naar het kitesurfen...

De portemonnee wil hier wel leeg, vooral de stapperij is daar debet aan. Vandaar ook mijn zoektocht naar werk.

Zo dat was weer eventjes mijn inbreng vanuit het land van OZ. Ik wens iedereen veel succes toe met alles wat jullie (gaan) doen. Ik wil een ieder nog wel bedanken voor jullie reacties! Erg leuk om te lezen allemaal. Ga zo door zou ik zeggen!

Tot volgende week!


DYS